Katholiek fascisme

Vereenzelviging R.K.K. met het fascisme

Inleiding

Er is geen bovennatuurlijk wezen dat goed en kwaad bepaalt en het leven zin geeft
- Friedrich Nietzsche

Als gezagdragers binnen een instituut zoals de Katholieke Kerk hoge posities bekleden zoals pausen, kardinalen, (aarts)bisschoppen en nuntiussen, ga ik als auteur ervan uit dat zij de katholieke theologie grondig kennen gezien hun studie, functie en ervaring.
Als veel van deze gezagsdragers van de Katholieke Kerk een zeer opvallende overeenkomst ervaren met een politiek systeem, dan moet ik als auteur hun opvattingen hierover serieus nemen. Ook als dit politiek systeem later het meest mensverderfelijk politieke systeem blijkt te zijn, kan men zich als katholieke gezagdragers later wel verschuilen achter allerlei excuses maar dat is goedkoop, klopt niet met de werkelijkheid en is daarom laf en gewetenloos.

Wat is er namelijk gebeurd vanaf 1923 toen Mussolini in Italië aan de macht kwam? Het fascisme dat ontstond als politiek systeem en in diverse katholieke landen werd overgenomen, werd al snel goedgekeurd door de kerk als instituut. Er was zelfs sprake van adoratie, herkende verwantschap, gelijkenis, identificatie, enzovoorts in het ideologisch denken en handelen bij paus Pius XI en zijn gezagdragers. We noemen dit elders als uitkomst het "Klerikaal Fascisme" (zie deze website).

Hierbij is essentieel dat de katholieke gezagdragers vanaf 1923 zelf (in vrijheid) verwoorden waarom het fascisme zoveel verwantschap had volgens hen met het katholicisme. Wat hoge katholieke gezagdragers zeggen, vele jaren over het fascisme en z'n leiders, bepaalt dan ook de overeenkomsten met de katholieke kerkleer en wordt door mij daarom gezien als een vorm van vereenzelviging, die uiteindelijk bepalend is voor hoe het katholicisme staat tot het fascisme. Onder vereenzelvigen wordt volgens de dikke van Dale verstaan: "tot één en dezelfde zaak maken: zich vereenzelvigen met identificeren". Het aantal, de inhoud en intenties van de uitspraken over het fascisme van Mussolini en Hitler door katholieke gezagdragers zijn namelijk opvallend.

Vanaf 1922 was Pacelli nuntius (diplomatiek vertegenwoordiger van de Heilige Stoel) in Duitsland. Hij was vanaf het begin dat Hitler aantrad een groot fan van Hitler. In 1939 werd Pacelli benoemd, tot de opvolger van paus Pius XI, tot paus Pius XII (zie foto). Paus Pius XII heeft in heel Europa het klerikaal fascisme gesteunt en heeft helemaal niets gedaan om de massamoord van Joden, Roma en Sinti, Jehovah getuigen, communisten, geestelijk gehandicapten en nog vele anderen te voorkomen. Daarom wordt door Israël deze paus Pius XII de 'oorlogspaus' genoemd. Hij was een fan van Hitler tot 1945 toen hij en alle andere katholieken in Italië en Duitsland hun handen in onschuld wasten. Een ongekende schijnheiligheid. Maar hierna kunt u de waarheid vernemen wat de katholieke gezagdragers zeiden voor 1945 over het fascisme!

We geven hierna een overzicht van uitspraken over het fascisme, door leiders van de Katholieke Kerk, die soms zeer choquerend zijn maar niet mis te verstaan. Niets van de hiernavolgende uitspraken zijn aangedikt of gebaseerd op onwaarheden.

Hier volgen de uitspraken:
- Kardinaal Ambrogio Ratti, de latere paus Pius XI, noemde Mussolini in 1921 "een schitterende man" en koesterde opvallende bewondering voor de atheïst Mussolini omdat hij Italië had beschermd tegen de communistische ketterij. Hij vond Mussolini zelfs zo'n fantastische leider dat hij om de massamoord in Libië en Ethiopië, met vele miljoenen doden, Mussolini zegende met de heilige strijd in Noord-Afrika tegen de barbaren.

- Joseph Roth was in 1923 aartsbisschop van München-Freising. Over Joden zei hij '… de katholieke gedachte is op de eerste plaats tegen immoraliteit; en wanneer immoraliteit en ras samengaan, dan is de katholieke gedachte eenvoudig tegen dit ras'. Hij wilde hiermee zeggen dat een antisemitische houding niet alleen toelaatbaar is maar deze kan zelfs als een katholieke plicht gezien worden. Roth werd later lid van de nazipartij en kreeg een leidende functie bij een ministerie. Hitler was zijn katholieke vriend dus welgevallig.

- De Jezuïeten gaven in 1928 in Italië aan hoe ze dachten over Joden: "Het Joodse gevaar bedreigt de gehele wereld door verderfelijke joodse invloeden of te verafschuwen inmengingen…Het gevaar wordt van dag tot dag groter! ".

- De priester Wilhelm Senn zag in 1931 het nationaalsocialisme van Hitler als "de laatste kans om de verderfelijke last van de Joden op te heffen".

- Paus Pius XI liet de conservatieve katholieke politicus Von Papen, die Hitler in 1932 mee had geholpen om aan de macht te komen, weten "hoe bijzonder hij het vond dat Hitler aan het hoofd van de Duitse regering stond die garant stond voor de strijd tegen het communisme en nihilisme".

- Alberto Vassallo di Torregrossa was in 1933 nuntius in Beieren, ontmoette Hitler en zei tegen hem: "Ik heb u lange tijd niet begrepen. Ik heb het echter lange tijd wel geprobeerd. Nu begrijp ik u! Alberto Vassallo kon waarschijnlijk geen Duits lezen zoals in Mein Kampf. Knap dat hij dan toch Hitler uiteindelijk begreep". Want echt begrip hebben voor Hitler (en zijn toekomstige daden in die tijd) mag men rustig uniek noemen bij de Katholieke Kerk.

- Professor Hans Peters, een vooraanstaand partijpoliticus van de katholieke Zentrumpartei, vatte de betekenis van de samenwerking met het Duitse Rijk naar aanleiding van de bisschoppenconferentie mei 1933 te Fulda als volgt samen: "De Duitse bisschoppen hebben op de laatste vergadering te Fulda in duidelijke taal de ideeën en doelstellingen weergegeven, die wij gemeen hebben met de nationaalsocialistische beweging. Zij hebben hierdoor een positieve grondslag gelegd voor onze deelneming aan de nieuwe staat (Lewy, 1965)".

- Bisschop Bornewasser verklaarde in een toespraak tot een vergadering van katholieke jongeren in de kathedraal van Trier in 1933: "Met opgeheven hoofd en vaste tred zijn wij het nieuwe Reich binnengetreden en we zijn bereid het te dienen met alle krachten van lichaam en ziel (Lewy, 1965)".

- Teksten die men in het Katholieke Regenburgse Kerkblad (KRK) vanaf 1933 kan vinden zijn: "Wij buigen het hoofd voor ons staatshoofd, de Führer en rijkskanselier, het vleesgeworden symbool van de kracht van het Duitse volk" en "God aanroept, opdat Hij in Zijn goedheid de onafgebroken arbeid van de Führer voor zijn volk Zijn zegen moge schenken".

- Professor katholieke theologie Joseph Lortz prees in 1933 'Mein Kampf' als "waarlijk groots" en verkondigde het "inzicht van wezenlijke verwantschappen tussen het nationaalsocialisme en het katholicisme".

- De meeste katholieken in Duitsland moesten tot het voorjaar van 1933 maar weinig hebben van de nazipartij, maar het Vaticaan met de Hitler-propagandist nuntius Pacelli maakte dat de paus in Rome er toen al heel anders over dacht. Daar waar een machthebber, zoals in 1933 Hitler, succes heeft past het instituut de Katholieke Kerk met de paus in Rome zich aan bij de machtigste van dat moment, zoals deze kerk dit al eeuwen doet.

- Vanaf het aantreden van Hitler in 1933 is het een en al devotie naar Hitler toe in het KRK zoals: "Christelijke heldendaad, heldhaftige offervaardigheid, want er is geen overheid tenzij door God, bloed en leven, Hitler een godsgeschenk, zijn buitengewone wilskracht, de uitstraling van een echte kanselier van het volk en uitgebreid de Voorzienigheid danken, wording van de groei van een volksstaat, de grootste sociale voorzieningen van allerlei aard, de nieuwe weerbaarheid van de jonge natie, Heer zegen ons volk, onze strijd voor de zege der gerechtigheid allemaal …. voor Adolf Hitler".

- "Zo wordt de lijn rechtstreeks doorgetrokken van Adolf Hitler naar de goede God in de hemel. Alle Duitse bisschoppen erkenden immers in juni 1933 dat het gezag van Hitler 'een afspiegeling was van de goddelijke heerschappij en deel uitmaakte van Gods eeuwig beleid'. Wie dit niet zo zag of in opstand kwam, wie dienstweigerde aan de grootste misdadiger aller tijden, kon de legervicaris met pistool en hakenkruis uitgemonsterd in zijn cel verwachten, uitroepend dat men zulke kerels 'een kopje kleiner moest maken' (Deschner, 1995)". Wrang hierbij is dat Karlheinz Deschner als Duitser op deze wijze zelf verplicht werd om als soldaat dienst te doen in het nazileger. Gelukkig heeft hij dit wel overleefd, anders waren we waarschijnlijk nooit 'de waarheid over de misdaden van het Christendom' zo uitgebreid te weten gekomen.

- Kardinaal Michael von Faulhaber zei in 1933 "Moge God onze Rijkskanselier voor ons volk bewaren". Hij prees Hitlers staatsmanschap en vooruitziende blik als een "onmetelijke zegening" en stelde in 1934 dat het nationaalsocialistische beleid "ook voor het zedelijk leven van het volk onschatbare diensten bewezen had (Deschner, 1995)".

- Op 1 april 1933 riepen de nazi's op tot een boycot van Joodse handelszaken, daarna werden Joden uit overheidsdiensten, alle juridische en medische beroepen geweerd en werd het aantal Joodse kinderen op scholen wettelijk beperkt. Kardinaal Adolf Bertram wilde niet reageren op de boycot van de Joodse winkels, omdat de "boycot deel uitmaakte van een economische strijd" waarbij niet direct kerkelijk belangen op het spel stonden. Kardinaal Michael von Faulhaber schreef de Duitse nuntius Pacelli dat "de Joden in staat waren om zichzelf te verdedigen" en dat hij het daarom beter vond dat de bisschoppen niet tussenbeide kwamen om hen te verdedigen. Het opnemen of verdedigen van Joden gebeurde zelden of nooit door de katholieke gezagdragers in de Tweede Wereldoorlog.

- In 1933 zei de conservatieve katholieke politicus von Papen: "het nationaalsocialisme heeft wezenlijk geen andere levensovertuiging dan die van het katholicisme en komt er zelfs in nagenoeg alle gevallen mee overeen". "Onze Lieve Heer", riep von Papen, "heeft het Duitse rijk gezegend met onze Führer in deze jaren van diepe nood".

- "De Duitse bisschoppen protesteerden tijdens het bewind van Hitler vanaf 1933 niet tegen de massale opsluiting van communisten, socialisten en liberalen, want die bevochten ze immers zelf. Ze protesteerden evenmin tegen de oorlog van Hitler die over miljoenen lijken ging, want de oorlog, vooral in het oosten, was hen welgevallig. Dat ze weinig emoties toonden, terwijl de Joden gekweld en kapotgemaakt werden, is niet verwonderlijk na bijna tweeduizend jaar gruwelijk, christelijk antisemitisme (Deschner, 1995)".

- Dr. Erich Klausener, hoofd van de katholieke Actie, sprak de menigte toe in 1933 en legde er de nadruk op dat "het zo belangrijk ontwaken van de Duitse natie grote taken voor de Duitse katholieken heeft weggelegd". Vrijwel een jaar later werd Erich Klausener vermoord door de nazi's bij een bloedige zuivering op 30 juni 1934 (Lewy, 1965).

- Op 12 juni 1934 schreef kardinaal Faulhaber aan Adolf Wagner (Beierse minister van Binnenlandse zaken) dat hij de geestelijkheid nogmaals instructies had gegeven, "om in preken en persoonlijke gesprekken alles te vermijden dat het vertrouwen in de nationalistische regering kon vernietigen of de vreedzame samenwerking van kerk en staat kon schaden". Hij had het volste vertrouwen dat kanselier Adolf Hitler Duitsland zou beschermen tegen de dreiging van het bolsjewisme en hij zou alleen al om die reden zijn werk met gebed en daden steunen (Lewy, 1965). We zien duidelijk dat de angst voor het communisme groter is dan welk ander gevaar ook voor deze bisschop en Adolf Hitler als dé verlosser wordt gezien.

- Op 10 juni 1934 zond de bisschop van Aken, Joseph Vogt, een telegram met dankbetuigingen en gelukwensen naar Hitler, waarin hij beloofde dat het "het diocees en de bisschop gaarne zullen meewerken aan de opbouw van het nieuwe Reich (Lewy, 1965)". In de periode daarvoor werden de twee katholieke politieke partijen de Zentrumpartei en de Bayerische Volkspartei onder extreme druk van de nazi's opgeheven en daarmee was de democratie in Duitsland ook verdwenen. Het einde van de democratie wordt ook maar beperkt ingezien door de Katholieke Kerk. De katholieken zagen het voortzetten van hun geestelijk werk via organisaties, scholen, kerkgemeenschappen, enzovoorts als hun belangrijkste doel maar in het verleden was juist de democratie in Duitsland dé garantie hiervoor geweest en een totalitair regime juist niet zoals later ook blijkt onder de nazi's.

- Op 20 juli 1933 werd het concordaat van de Katholieke Kerk in Duitsland met Hitler getekend. Namens de bisschoppenconferentie van Fulda zond kardinaal Adolf Bertram een brief "van erkentelijkheid en dank" aan Hitler, die algemeen bekend werd. "Het katholieke episcopaat", verklaarde Bertram, "had, zodra de verklaring van de kanselier het mogelijk had gemaakt, blijk gegeven van zijn oprechte en vreugdevolle bereidheid om zo goed het kon met de huidige regering samen te werken, die zichzelf tot taak had gesteld de christelijke opvoeding van het volk te bevorderen, de goddeloosheid en zedeloosheid te verdrijven, bereid te zijn offers te brengen voor het algemeen welzijn en de rechten van de kerk te beschermen (Lewy, 1965)". Hoe naïef kan je zijn als instituut om te denken dat een concordaat getekend door Hitler voor hem ook maar iets betekende.

- Kardinaal Michael von Faulhaber beweerde in een preek in 1935: "In werkelijkheid is paus Pius XI de beste vriend van het nieuwe nazirijk".

- Zo stelt de bisschoppenconferentie van Fulda in 1935 in een memorandum aan Hitler: "We keuren iedere staatsgevaarlijke handeling of houding van onze geloofsgenoten ten stelligste af (Deschner, 1995)".

- In 1936 sprak bisschop Wilhelm Berning meer dan een uur met Adolf Hitler. Beiden waren het erover eens dat er tussen het katholicisme en het nationaalsocialisme geen wezenlijk verschil bestaat. Hitler in dit verband: "Ik doe slechts wat de kerk al 1500 jaar doet - het verafschuwen van het Joodse volk als gespuis, honden en moordenaars van de zoon van God - evenwel grondiger en effectiever". Beiden geven dus toe dat wat het fascistische naziregime doet hetzelfde is als wat de Katholieke Kerk eeuwenlang heeft gedaan.

- Paus Pius XI en Pius XII steunden Hitler vooral ook op grond van diens voornemen om de Sovjet-Unie aan te vallen. Men kan van bisschoppen en van alle andere katholieke gezagdragers hetzelfde zeggen. In 1936 verklaarde bisschop von Galen: "Iedere katholiek en iedere beschaafde natie heeft de plicht het goddeloze communisme dat in het atheïstische Sovjet-Rusland zijn belichaming vindt, te overwinnen en te vernietigen". Retoriek die opvallend veel weg heeft van pausen in de tijd van de Kruistochten zoals "op, op naar Jeruzalem". En dan durft von Galen over een 'beschaafde natie' te spreken!

- "Bisschop Wilhelm Berning van Osnabrück prees het 'opbouwwerk' van Himmler toen hij in de zomer van 1936 het naziconcentratiekamp (officieel werkkamp genoemd) in het Emsland (vlakbij de Nederlandse grens, tussen Winschoten en Coevorden) bezichtigde, met de woorden: 'Hierheen moesten allen geleid worden die nog twijfelen aan het opbouwwerk van het Derde Rijk. Met wat men vroeger verzuimde, is hier een aanvang gemaakt'. De bisschop prees de bewakers en maande de gevangenen tot gehoorzaamheid en trouw aan staat en volk (Gilst, 2013)". Een vernietigingskamp wordt door deze bisschop dus als opbouwwerk bestempeld. Het vernietigen van hulpeloze slachtoffers is dus opbouwwerk. Ronduit een verrassend idee van deze bisschop Berning.

- Kardinaal Michael von Faulhaber zei in een preek op 14 februari 1937 dat "de Katholieke Kerk, de hoogste zedelijke macht op aarde, met het Concordaat (gesloten met nuntius Pacelli en Hitler) haar vertrouwen heeft uitgesproken in de nieuwe Duitse regering". Deze kardinaal was een groot bewonderaar van Hitler en bleef Hitler tot zijn dood trouw. Faulhaber spreekt over: "de hoogste zedelijke macht op aarde". Mis ik iets?

- Volgens de Amerikaanse pers moesten kinderen in 1938 in Italië het volgende tafelgebed opzeggen: "Duce …. wij bidden de Heer u bij te staan en u toe te staan alle veldslagen te winnen die u wijs en energiek voor de voorspoed, de grootheid en de roem van het christelijke Italië leidt". Zo worden kinderen in Italië al vroeg medeplichtig gemaakt aan de moordmachine van Mussolini. Maar het laat ook zien hoe ziek een fascistisch systeem is naar jongeren toe, want in Duitsland gebeurde soortgelijks vanaf 1933.

- Toen op 9 en 10 november 1938 de Kristalnacht losbarstte, zweeg de Heilige stoel met paus Pius XI. Immers het betrof de Inquisitie van Joden in Duitsland en daar is de Katholieke Kerk altijd al een voorstander van geweest. Weg met die Joden, de ketters, de honden, het kapitalistisch en communistisch gevaar, het volk der ongedierte, de moordenaar van de zoon van God. De psychopathische recidive van deze kerk werd door deze paus Pius XI weer verder verlengd.

- De Duitse bisschop Martin Sasse zweeg juist niet over de Kristalnacht in 1938… hij reageerde verheugd en sprak over een "door God gezegende strijd van de Führer tot de volledige bevrijding van ons volk".

- Pater dr. Brettle schreef in het Weense tijdschrift Katholische Aktion in 1938: "Het wezen van het nationalisme zoals ik het heb leren kennen en liefhebben, was in zijn leidende mannen altijd orde, dienst aan het volk, eer, trouw, arbeid, deugd, opofferingsgezindheid voor de geheiligde idealen van onze natie die haar taal alleen door bloed en bodem een bijzonder karakter kan geven. Dit alles zijn christelijke waarden die bij ons bijna zonder uitzondering gepredikt zijn. In deze dagen van ingrijpende verandering hebben mij vele mensen steeds weer gevraagd hoe ik als zielzorger het toch met de liefde van Christus kan rijmen dat de Joden verwijderd worden. Ik heb daarop geantwoord dat de verwijdering reeds altijd in het plan van de goddelijke Voorzienigheid lag". "Niemand heeft hen in de verschillende landen van Europa geroepen, ze kwamen zelf als gasten en drongen zich dan waarachtig niet altijd door knappe prestaties zo zeer aan de top van alle openbare beroepen dat ten slotte de toestand voor de inheemsen in een schandelijk en onrechtvaardige wanverhouding geraakte (Gilst, 2013)". De voorgaande tekst zou zo door Nazipropaganda minister Joseph Goebbels geschreven kunnen zijn. Wat een fascistische maar vooral ook fatalistische propaganda!

- Paus Pius XII die alle fascistische dictators in Europa met overtuiging gesteund had en erg op nazi-Duitsland gesteld was (nuntius in Duitsland vanaf 1922), verklaarde in 1939 dat de Führer het wettelijk Duitse staatshoofd was en men een zonde beging om hem niet te gehoorzamen en Hitlers soldaten toeriep: "Gij hebt het gezworen, gij moet gehoorzamen" en die nota bene halverwege de oorlog nogmaals zijn "zeer grote genegenheid voor Duitsland" en zijn "bewondering voor de grote talenten van de Führer" toonde en zelfs verklaarde dat hij "de Führer niet minder dan een zegen kon toewensen". Diezelfde paus Pius XII had het in 1945 na de capitulatie van Duitsland ineens over het duivelse nationaalsocialisme.

- De Weense kardinaal Innitzer die Hitler de "door God gezonden Führer" had genoemd, prees ook het nieuwe Spaanse staatshoofd en de pas tot paus gekroonde Eugenio Pacelli. Hij noemde Pacelli een "fijn Christelijk heer", het "werktuig der Voorzienigheid", de "strijder van Christus", en zond hem op 1 april 1939 een gelukstelegram na de overwinning: "Terwijl Wij ons hart tot God verheffen, verheugen Wij Ons met uw excellentie over door de Katholieke Kerk zo vurig gewenste overwinning. In de burgeroorlog waren 600.000 Spanjaarden omgekomen en daarna werden er door de fascisten nog eens 200.000 republikeinen en communisten doodgeschoten (Gilst, 2013)". Je ziet maar, overal waar mensen worden vermoord door fascisten, met de volle medewerking van de Katholieke Kerk, loopt het steeds weer over van gelukwensen voor de heilige strijd van deze kerk.

- Op 1 oktober 1939 volgt een brief van de Duitse bisschoppen waarin ze samen oproepen om de oorlog van Hitler tot het uiterste te steunen - vertrouwend op God, onze Verlosser Jezus Christus. Dit is de dag dat de nazi's Polen binnen vallen en onder andere een vijfde van de Poolse katholieke clerus vermoorden. Voor de katholieken in Duitsland is het steunen van Hitler kennelijk belangrijker dan het beschermen van hun geloofsgenoten in Polen. Vooral het instituut met de paus en z'n hoge gezagdragers kan men het voorgaande kwalijk nemen want de Duitse katholieke soldaat zou geëxecuteerd worden als hij dienstweigerde.

- De bisschop van Mainz wordt in KRK in 1939 als volgt geciteerd: "In dit beslissende uur moedigen wij met aandrang onze katholieke soldaten aan hun plicht te vervullen in gehoorzaamheid aan de Führer, met offerbereidheid en met inzet van hun ganze persoonlijkheid (Deschner, 1995)".

- Vanaf 4 april 1939 maakten 192 bisschoppen, professoren en theologen zich sterk om het Oude Testament (Hebreeuwse bijbel) af te schaffen; ze stelden dat er een nieuwe Joodvrij Nieuw Testament moest komen. Hoe ver kan je gaan als geleerde heren om Hitler te steunen in zijn antisemitisme.

- "Het is zonneklaar bewezen, dat in de honderden herderlijke brieven en kerkbladen zijn (Hitlers) lof werd gezongen en dat tot in de laatste jaren van de Tweede Wereldoorlog de Duitse (en vanaf 1938 ook de Oostenrijkse) katholieke bisschoppen steeds nadrukkelijk één der grootste misdadigers van de wereldgeschiedenis steun verleend hebben (Deschner, 1995)".

- Karl Adam, een katholieke geleerde van wereldfaam, schreef in 1940, toen Hitler het toppunt van zijn roem bereikt had: "Nu staat daar het nieuwe, derde Rijk voor ons vol gloeiende levenswil en hartstocht, vol ongebreidelde kracht, vol scheppende vruchtbaarheid. Wij, katholieken beschouwen ons als leden van dit rijk en zien in onze dienstbaarheid aan het Rijk onze belangrijkste taak op aarde … Ter wille van ons geweten dienen wij het nieuwe Rijk met al onze krachten, wat er ook geschiede.. "(Deschner, 1995). Katholiek geleerde Karl Adam weet niet wat hij zegt met deze 'christelijke tekst'. Hij gaat volledig voorbij aan de misdadige nazi-werkelijkheid in 1940 en had zich beter kunnen verdiepen in de massamoord in de concentratiekampen. En dan durft hij over geweten te schrijven... met wat er ook geschiede… en dat was toen al erg genoeg met al die vele honderdduizenden doden!

- Het Vaticaan heeft via paus Pius X het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog bevorderd, via paus Pius XI heeft het de doorbraak van de Italiaanse en Duitse fascisten mogelijk gemaakt en uiteindelijk ook de zaak van de fascisten in het katholieke Spanje gediend. Bij dit alles speelde paus Pius XII (vanaf 1939), als nuntius (1922-1939) in Duitsland een grote en essentiële rol als bemiddelaar en staatssecretaris van het Vaticaan en steunde later, met subtiele overtuiging en tactische stilte, alle fascistische regimes in Europa.

- Paus Pius XI heeft in tegenstelling tot de zegeningen van de oorlogen in Nood-Afrika nooit enige veroordeling uitgesproken over de antidemocratische politiek van Mussolini zoals de democratie met de volksvertegenwoordiging om zeep helpen, tegenstanders oppakken en laten martelen of vermoorden, vakbonden uitschakelen, de persvrijheid opheffen, enzovoort zo passend bij een totalitair regime onder een fascistische dictator.

- Van de 26 hoogste leiders van de nazipartij waren er 12 tot 1945 belijdende katholieken waaronder Hitler zelf, Goebbels en Himmler.

- Er waren hoge katholieke geestelijken in Duitsland die niet onvoorwaardelijk voor Hitler kozen. Maar ook zij protesteerden zelden of nooit tegen 'maatregelen' die betrekking hadden op Joden, homoseksuelen, concentratie- en werkkampen en de inval in katholieke landen als Polen, België en Frankrijk en andere misdaden door het naziregime.

- Bisschop van Münster Clemens A. von Galen wordt wel de verzetsleeuw tegen Hitler genoemd. In werkelijkheid legde hij in 1933 als eerste Duitse bisschop in de handen van Hermann Göring de eed van trouw af aan de nieuwe regering. Von Galen zag Gods hand in "het inzicht en de kracht van de hoogste leiders van ons vaderland" en dankte in een preek Hitler "voor alles wat hij voor de rechtvaardigheid, de vrijheid en de eer van het Duitse volk gedaan had" en hij prees ook het nazi-leger "als beschermengel en symbool van de Duitse eer en het Duitse rechtsgevoel" en hij gaf zijn toestemming, precies ten tijde van de grote pogroms, de Kristalnacht, voor de eed aan het vaandel, waarbij de soldaten aangemaand werden tot onvoorwaardelijke trouw aan Hitler. Von Galen vierde de inval in Rusland met de strijdkreet "God wil dit" en als hij kon zou hij mee optrekken. Iedereen die viel voor Hitler beschouwde hij als een martelaar voor zijn geloof.

- De jezuïet Anton Stonner ziet overeenkomsten tussen de christelijke missie en de SA en SS. Hij bedoelde met 'missie' waarschijnlijk het eeuwen durende misdadig gedrag van de katholieke gezagdragers.

- De door Pius XII tot pauselijk huisprelaat benoemde theoloog Michael Schmauss schreef: "Het tableau van de nationaalsocialistisch geplande taak en die van de katholieke zedelijke geboden wijzen in dezelfde richting…. Katholicisme en nationaal-socialistisme kunnen en moeten hand in hand marcheren (Gilst, 2013)". Deze paus wist kennelijk wel wie hij in huis haalde.

- Op een onderzeeboot hielt de Italiaanse bisschop Taranto een mis en hij stelde "dat de oorlog tegen Ethiopië als een heilige oorlog moest worden gezien". Deze bisschop had zijn theologiehuiswerk goed gedaan naar aanleiding van de kerkleer van Augustinus. Maar als je dingen overneemt zonder zelf na te denken, kan je zomaar psychopathische uitspraken doen.

- Kardinaal Alfredo Schusters, van 1929 tot 1954 aartsbisschop van Milaan en verheerlijker van Mussolini, zag deze oorlog (met Ethiopië) als "een evangelisatieveldtocht en als een werk van christelijke beschaving tot welzijn van de Ethiopische barbaren". Massamoord is dus een evangelisatieveldtocht en getuigt van een christelijke beschaving? Ik zou er niet op gekomen zijn: erg origineel van deze hoge gezagdrager van de Katholieke Kerk.

- Bij alle agressie van het naziregime paste de kerk zich opvallend snel aan. Toen de eerste synagoge in brand stond, zwegen nagenoeg alle Duitse bisschoppen of betuigden het nazi-regime zelfs openlijk hun empathie. Ze pasten zich opvallend snel aan en toonden hun steun en aanhankelijkheid door bij openbare gelegenheden de Hitlergroet te brengen.

- Bij alle maatregelen betreffende de discriminatie via anti-Joodse wetten reageerde de overgrote meerderheid van de Duitsers onverschillig.

- Kurt Bär, een plaatselijk SA-leider, sprak na een twist met een Joodse koopman als volgt: hij sprak over de Joden als "onze morele vijanden" die onze God aan "het kruis hadden genageld" en die "schuldig waren aan de dood van twee miljoen mensen tijdens de Eerste Wereldoorlog". (De waarheid is: van de meer dan een half miljoen joden die de Duitse nationaliteit hadden, deden er tijdens de Eerste Wereldoorlog minstens 96.000 dienst in het Duitse leger. Joodse militairen konden in het leger zonder problemen aan de joodse eredienst deelnemen en hadden er hun eigen veldrabbijnen.

De Duitse Joden hadden zich in de loop van de 19e eeuw vrijwel volledig geëmancipeerd. Ze waren volwaardige Duitse staatsburgers geworden. Ze speelden een niet te verwaarlozen rol in het bedrijfsleven, de cultuur en de politiek. Toch werden ze ook van overheidswege nog gediscrimineerd, althans in sommige Duitse deelstaten. Dat was het geval in Pruisen, verreweg de grootste Duitse staat. Er waren weinig of geen Joden in hoge staatsambten. En in het Pruisische leger waren er zo goed als geen joodse officieren, zelfs geen (dienstplichtige) reserveofficieren. Dat laatste kwetste de rijke joodse burgerij, omdat het in prominente Duitse families paste dat zoonlief als officier zijn dienstplicht deed. Maar de Pruisische minister van Oorlog had verklaard dat officier zijn niet alleen een kwestie was van kennis en bekwaamheid. Een officier moest ook respect van zijn troepen krijgen. En dat vond men blijkbaar een probleem als het om een joodse officier zou gaan.

Dat de Joden verantwoordelijk zouden zijn voor het verliezen van de Eerste Wereldoorlog door Duitsland is grote onzin. Het is steeds weer het herhalen van een zondebok zoeken en dan zijn dit steeds weer de Joden, zoals dit al 17 eeuwenlang het geval is bij katholieken, hun kerk en gezagdragers. Dus ook deze simpele Kurt Bär kende de katholieke theologie van metafysisch ongefundeerde haat tegen Joden, maar is kennelijk niet in staat autonoom en logisch te denken.

De voorgaande teksten zijn maar een bescheiden greep van wat er is gezegd door hoge katholieke gezagdragers tijdens de opkomst van het fascisme vanaf 1923. Maar het zijn natuurlijk vooral ook paus Pius XI en nuntius Pacelli, de latere paus Pius XII, die als hoogste leiders precies dezelfde houding laten zien naar het fascisme als andere gezagdragers binnen deze kerk. In veel van de voorgaande teksten lijkt het wel of men Hitler als een (politieke) God ziet. Hoe eng kan geloven dan wel niet zijn als een uitgesproken psychopathische misdadiger en massamoordenaar als Hitler, door zoveel hoog gezaghebbende en leidende katholieken, als een God beschouwd wordt ondanks zijn misdadig gedrag vanaf 1923.

Kennelijk is de relatie Katholieke Kerk en de vereenzelviging met het fascisme fundamenteel. Of er ís geen echt wezenlijk verschil in levensvisie tussen de Katholieke Kerk als geloofsinstituut en het fascisme als politiek systeem!

Dit voorgaande is ook voor mij als auteur, na een uitgebreide studie over dit onderwerp, ronduit zeer emotioneel, choquerend en teleurstellend om te ontdekken. De vereenzelviging van de Katholieke Kerk met het fascisme, die uit de voorgaande tekst overtuigend naar voren komt, wordt door mij geduid als een vorm van zelfdiagnose fascisme van de Katholieke Kerk als instituut met haar gezagdragers.